Jakie parametry musi spełniać papier tekturowy?

Tektura to gruby i sztywny materiał papierniczy, produkowany w wersji litej i falistej. Ta pierwsza ma pojedynczą, gładką warstwę, druga natomiast składa się z ułożonych na przemian warstw płaskich i pofalowanych. To z tektury falistej wytwarza się pudła do wysyłki. Na tym jednak różnorodność się nie kończy. W zależności od przeznaczenia tektura posiada konkretne właściwości, które określa się za pomocą ustandaryzowanych parametrów. Opisujemy je poniżej.

Gramatura

Określa masę jednego metra kwadratowego materiału. I tak na przykład tektura używana do produkcji tulei albo podkładek ma gramaturę od 160 g/m2 do 800 g/m2, natomiast tektura sklejana – od 1000 g/m2 do 2450 g/m2.

Zawartość wody

Oblicza się ją poprzez pomiar masy produktu przed i po jego całkowitym wysuszeniu, a wyraża w procentach. W przypadku tektur o niskiej gramaturze wynosi ona zwykle około 5 procent, a w tych o gramaturze wysokiej może sięgać 10 procent. Wilgotność tektury ma wpływ na jej wytrzymałość i na proces sklejania.

Absorpcja wody

O tym parametrze decyduje przede wszystkim ilość kleju dodanego do masy papierniczej. Tektura mocno zaklejona wchłania mało wody, a słabo zaklejona więcej. W tym drugim przypadku tekturę łatwiej zabarwić. Parametr wyraża się w jednostkach Cobb, a mieści się on zwykle w zakresie 30-220.

Odporność na rozciąganie

Wskazuje na siłę, jaka jest potrzebna, aby doszło do rozerwania tektury przy jej rozciąganiu. Parametr wyraża się w kiloniutonach na metr, a im jest wyższy, tym wytrzymalsza jest tektura.

Odporność na zgniatanie

Tutaj istnieją właściwie dwa parametry: odporność na zgniatanie płaskie (FCT – wyrażana w kilopaskalach) i odporność na zgniatanie krawędziowe (ECT – wyrażana w kiloniutonach na metr). W trakcie testowania tekturę zgniata się do momentu, w którym ulegnie ona odkształceniu.

Odporność na przebicie

Parametr wyraża się w dżulach i wskazuje on na ilość energii, jaka jest potrzebna, aby przebić tekturę głowicą o ustandaryzowanej wielkości.